Ik vond, op het internet, een oud artikel van mijn hand dat in 2010 was gepubliceerd in de Volkskrant. In die tijd werd er heftig gedebatteerd over de kunstsubsidies in Nederland, en het subsidiekanaal voor nieuwe muziek - onderdeel van het Fonds voor de Podiumkunsten - dat door belangenverstrengeling werd gekenmerkt, had een kort moment van publieke aandacht. Veel in het artikel is nog steeds actueel, met name de beschrijving van hoe in Nederland naar cultuur wordt gekeken. Echter, de hoopvolle indicaties over een beter toekomstig systeem bij het FPK zijn inmiddels gelogenstraft: na een kort experiment met een kleine hervorming (n.a.v. een campagne van Componistengroep Amsterdam), is het systeem daarna weer stevig teruggedraaid naar een Soviet-achtig controlesysteem door belangengroepen, zoals dat in Nederland de gewoonte is. De oorzaak hiervan is, dat er in Nederland geen cultuurbesef is dat een organisch onderdeel kan zijn van de nationale identiteit: het is een populistisch land en is dat altijd al geweest. Vandaar dat er geen werkelijke culturele identiteit is, en de kleine opflikkering in de muziek die daar enigszins aan doet denken: de muziek van Louis Andriessen, is beschamend in haar primitiviteit en provinciale pretentie.
No comments:
Post a Comment